Beni tanımla

Evvel anla.sonra anlat!
Beni anlamadan bir adım dahi atma bana. Kal orda. Önceden neredeysen tamda orda. Öyle uzaktan bakıpta aldanma. Açık ol. Cesur.
Maviye sor beni. Neden çok sevmişim. Kendimi bulmuşum.
Yastığıma sor mesela. Nasıl uyurmuşum. Kaldırım taşlarında neden kaybolmuşum. Kaybettiğimde nerde bulmuşum kendimi.
Sustuğum zaman. dalıpta gittiğim uzaklara. Kızaran yanaklarım ne söyler. Ne konuşacağımı bilemediğimde nereye koyacağımı bilemediğim ellerim. Kendimi ifade edemeyen kelimelerim.
O yemeği neden çok severmişim. Neden ben pejmürdeymişim.
Yoksa çok mu büyük hayallerim?
Neden cam kenarında uyumayı severmişim. Ne dinler mişim. Hangi ritimdeymiş hissetmişliğim.
Çok kendini beğenmiş, öyle miymişim. Ne söyler mişim. Sessizliğimde. Ne düşler mişim.
Bir kedinin mundar ciğeri miymişim?
Söylesene bana ben neymişim?
Anladıysan anlat beni, hakkım helaldir. Ne dersen de boynum kıldan incedir. Esirgeme lafını, çekinme söyle. Fakat bir ricam olacak, beni başkasından sorma. Olamadığın kendinden sor. Belki o daha iyi tanır beni.
Eğer ki bir gün; seni anla(t)maya ömür yetmez, dersen;
Şimdi tanımla beni, sonra tamamla!