Ne Olur!

Ne olur!

Saat,

Yine aklıma seni getiren zamana geliyor.

Gözlerime bir hüzün dolakalıyor.

Avucuma düşen damla damla yalnızlık.

Daha bir sıkı sarılıyorum kucağımdaki yastığa.

Zaten o bana ben ona alışkınım.

Yalnızlık paylaşılmaz, bilirim

Ama en çok onunla dertleşirim işte.

Kimse bilmesin anlamasın diye.

Zaten anlayamazda…

Aklıma geldin ya, yine çay istedi canım.

Kalktım.

Demliğe suyu koydum, tam kibriti yakacağım.

Bir an durdum ve bir ihtimal dedim.

Bu sefer iki kişilik koyuyorum çayın suyunu.

Gözlerim parladı ansızın.

Sahi ne dersin, çay içmeye gelir misin?

Heyecanlanıyorum.

Bakmayı unuttuğum aynaya

Dikkat etmediğim yüzüme bakıyorum

Ne de çok uzamış sakallarım,

Uykusuzluktan şişmiş göz altlarım,

Sensizlik dolup kalmış kalp kapaklarım,

Çatlamış umutsuzluktan dudaklarım,

Feri kaçmış gözlerimin.

Suyu açıp yüzüme çarpıyorum,

Gerçekleri söyler gibi.

Çay diyorum, kalkıp demini atıyorum,

Tam sevdiğin gibi.

Ve elime resmini alıp gelmeni bekliyorum,

Her gece yaptığım gibi.

Zaman, bana mısın demeden geçerken

Çay, demini alıp kıvamına gelirken

Benim kulağım kapıda,

Son trenin sirenini bekler gibi.

Bardakları çıkarıp koyuyorum tepsiye

İkisi de ince belli, tam istediğin gibi.

Hadi artık,

Bekleyecek gücüm, dayanacak takatim

Kendimi kandıracak yalanım kalmadı.

Derken saatler geçiyor da

Ne kapı çalıyor, ne umudum kalıyor.

Bardağına koyduğum çayda soğuyor

Odamın içi de.

Yine yoksun işte.

Gelmeyeceğini

O kapının açılmayacağını

Yine yalnız uyuyacağımı

Damla damla gözyaşı dökeceğimi

Bile bile

Bekliyorum.

Ama olsun.

Ben yine beklerim.

Yine çayı hazır eder,

Baş köşeyi sana ayırır

En güzel kıyafetlerimi giyer

Kendimi de adam eder

Seni yine beklerim.

Ama

Lütfen

Bu sefer gel. Ne olur!

Sadrı Azam

30Eylül12

maf|abd