*Acizdir insan acziyetini bilemeyecek kadar ve nankördür insan nankörlüğünü farkedemeyek kadar. Bu yüzdendir hep eksik, hep noksanız. Bize verilen en büyük unutma nimetini de nankör bir şekilde kullanarak, verilen onca nimete şükretmek yerine unuturuz, ve dahi iblis tarafından unutturuluruz. Çok mu zor hamdetmek, ellerimizi semaya doğru uzatıp çaresizliğimizi bildirerek şükretmek. Çok mu zor ihsan sahibi olmak!
Çok mu zor eşrefi mahlukat sıfatına mazhar olmak. Nankörlüğü bırakalım ve objektif bir şekilde sınayalım kendimizi, sonumuz hazin olmasın.
