Eğer!

Kadere boyun eğişin bir şehri, kiminin tercihi belki mecburiyeti. Ama'ların Umutların inşasının medeniyeti. Ne bir gülen yüzü, ne bir güldüren yüzü. Durmuşluğun durağanlığın bir seyri. İnsanın yok hiç bir yerinde ruhuna işlemişliği. Heybetinden insanı her zaman tefekküre ve acizliğe götüren Erciyes dağı, ve Hz. Mevlana'nın hocası bu şehrin manevi lideri. Mimar Sinan'ın eseri olan ve taş yapıya sahip şehrin merkezindeki Kurşunlu camide buldum en çok huzuru. Bir gün bilmem neresinde bulurum sukûnu.
Köşe bucak yeşili arar gözünüz, fakat sadece beton bloklardır gördüğünüz! Geniş caddeleri daraltır ruhunuzu, somurtkan yüzler köreltir duygunuzu. Sanki şehrin soğuk havası insanların içine işlemiştir. Her zaman girerken bu şehre bir kara bulut takılır sanki tepeme. Engel koyarcasına tebessümlerime.  Şimdi bir kez daha âh ediyorum ve 'kısmet' diyorum geldiğim ilk güne.
Bir gün seversem bu şehri eğer, bana da sevmeyi biliyor desinler.
İşte yine bir ama. Ama belki bir sebep? Peki, ne zaman?