26 Kasım 2011 Cumartesi

'Söz'üm olsun


          İsmini yazan kalemden dahi kıskandım seni. Ellerini üşüten soğuk, hep düşmanım oldu. Yere göğe sığdıramazken seni, şimdi nasıl sığdıracağım yüreğime sevgini. Sen aşktın. Aşkın tanımı sen. 'Evet' diyebilmenin hazzıydın. Bütün tamlamalarımın tamlayanı. Ben sıfırlar topluluğu sense 'bir'din bana değer veren. Ki sen yoksan yanımda ben, ben değildim. Beni ben yapan sen. Ben diye bir şey yok artık çünkü ben sen'im. 'Sen'sizlikte bile sen varken, bana sabret diyorlar.
         Seni görmek, ne mümkün; dokunmak mı hâşa. Ben seni 'ben'de görüyorum ya ne mutlu bana. Diyorum ya işte ben artık 'sen' olmuşum. Sen yoksan bende yokmuşum. Ben senin kokunu bilmiyorum. Olsun. Kendi kokumda bile seni buluyorum ya o yeter bana. Sesini bile duymuyorum. Oda olsun bakalım. Ne de olsa tüm şarkılar seni söylüyor bana.
         Ne olur her taraf karla kaplıyken iz yapmadan yürü. Kimse basmasın senin ayak izlerine. Benden başka kimse bilmesin zarif ayaklarını. Suratsız ol benden başkasına. Kimse o inci dişlerini görmesin. Kimse bilmesin gamzelerin olduğunu. Çok fazla güneşe çıkma öyle, buğunu farketmesin kimse. Tertemiz saflığını koru benim için.
         Benim için uyan bir sabah mesela. Kahvaltıyı ben hazırlamışım gibi iştahla yap. Beni uğurluyormuş gibi heyecanla ve hüzünle bak gözlerimin içine. Tamam merak etme akşama erken geleceğim, bükme ne olur o dudaklarını Nazendem. Bir gündüz sahip olursam eğer sana işte o akşam çok erken geleceğim. Söz. 'Söz'üm sözün sahibine.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder